Wednesday, January 23, 2008

చిరంజీవిగా ఈ ప్రేమ...

ఒక అందమైన భావనకి వేవేల రూపాలు
అమ్మ-నాన్న
అన్న-చెల్లి
అతడు-ఆమె
నువ్వు-నేను...ఇలా ఎన్నో
అన్ని మనసుల మధ్యా ఉన్న
ఒకే వారధి ప్రేమ

అమ్రుతం తాగిందేమో ఈ ప్రేమ
నిత్యం యవ్వనం తో వుంటుంది
అందరిని తనలో నింపేసుకుంటూ
అందరినీ తనతో కలిపేసుకుంటూ...

మురిపిస్తూ[పసిపాపై]-మరిపిస్తూ[అమ్మై]
కవ్విస్తూ[ప్రేయసై]-లాలిస్తూ[నాన్నై]
బాధిస్తూ[అసూయై]-ఓదారుస్తూ[నేస్తమై]...ఇలా
ఎన్నో అనుభూతుల్ని అందిస్తూ.. మిగిలింది
చిరంజీవిగా ఈ ప్రేమ...

Sunday, January 20, 2008

The Tea Cup

There was a couple who used to go to England to shop in the beautiful stores. They both liked antiques and pottery and especially teacups.

This was their twenty-fifth wedding anniversary.

One day in this beautiful shop they saw a beautiful teacup. They said, "May we see that? We've never seen one quite so beautiful." As the lady handed it to them, suddenly the teacup spoke.

"You don't understand," it said. "I haven't always been a teacup. There was a time when I was red and I was clay. My master took me and rolled me and patted me over and over and I yelled out, 'Let me alone', but he only smiled, 'Not yet.'

"Then I was placed on a spinning wheel," the teacup said, "and suddenly I was spun around and around and around. Stop it! I'm getting dizzy! I screamed. But the master only nodded and said, 'Not yet.'

Then he put me in the oven. I never felt such heat. I wondered why he wanted to burn me, and I yelled and knocked at the door. I could see him through the opening and I could read his lips as he shook his head, 'Not yet.'

Finally the door opened, he put me on the shelf, and I began to cool. 'There, that's better', I said. And he brushed and painted me all over. The fumes were horrible. I thought I would gag. 'Stop it, stop it!' I cried. He only nodded, 'Not yet.'

Then suddenly he put me back into the oven, not like the first one. This was twice as hot and I knew I would suffocate. I begged. I pleaded. I screamed. I cried. All the time I could see him through the opening nodding his head saying, 'Not yet.'

Then I knew there wasn't any hope. I would never make it. I was ready to give up. But the door opened and he took me out and placed me on the shelf.

One hour later he handed me a mirror and I couldn't believe it was me. It's beautiful. I'm beautiful.'

'I want you to remember, then,' he said, 'I know it hurts to be rolled and patted, but if I had left you alone, you would have dried up. I know it made you dizzy to spin around on the wheel, but if I had stopped, you would have crumbled. I knew it hurt and was hot and disagreeable in the oven, but if I hadn't put you there, you would have cracked. I know the fumes were bad when I brushed and painted you all over, but if I hadn't done that, you never would have hardened;
you would not have had any color in your life. And if I hadn't put you back in that second oven, you wouldn't survive for very long because the hardness would not have held. Now you are a finished product. You are what I had in mind when I first began with you'.

MORAL: "GOD" knows what He's doing for all of us. He is the potter, and we are His clay. He will mold us and make us, so that we may be made into a flawless piece of work to fulfill His good, pleasing, and perfect will, which we can never escape.

Friday, January 18, 2008

ఒక చిన్ని కవిత...

అలలకి అలుపు లేదు...
శిలలకి చూపు లేదు...
కలలకి రూపు లేదు...
మౌనానికి భాష లేదు...
స్నేహానికి చావు లేదు...

నేస్తమా.....

నా మనసులో మెదిలే భావమా...
నా కవితలో కదిలే కావ్యామా...
అడుగున అడుగై నడవాలి...
పదమున పదమై పాడాలి...
నింగిన వెలిగే చందమామ...
నేలకు వచ్చిందనిపించాలి...
ఉరుముతో వచ్చే మెరుపువై...
నన్ను తలపించాలి...
నన్ను నడిపే కాంతివై నావేంటే ఉండాలి...
మన స్నేహాన్ని ఇలాగే కొనసాగించాలి...

జీవితం లో స్నేహం...

జీవితం లో స్నేహం...
ఒక తీయని బందం..
గుర్తుండాలి కలకాలం..
అప్పుడే మనసుకు ఆనందం...
స్నేహం లో ఏడాబాటు భాదే కాదా???
ఇక మనం కలిసే రోజు రానే రాదా?????

జీవితపు తెరలలో..తీపి గురుతుల కాగితం మన స్నేహాం..

జీవితపు తెరలలో..తీపి గురుతుల కాగితం మన స్నేహాం..
నీలి ఆకాశపు నీడలో...మన పరుగులు..
చిలిపి అల్లర్లు...చిన్ని చిన్ని కలహాలు...
మరుక్షణం కలయికలు..మన స్నేహాపు రోజులు...
జీవిత రహదారిలో..మరోసారి ఆ మైలురాయిని తాకగలమా??

మన స్నేహామే ముద్దు.......

ఆచరణలు లేని ఆలోచనలు మనకొద్దు...
అంతేలేని ఆ నింగే మన హద్దు..
మన జీవితాలతో చెలగటమాడే...
ఈ ప్రేమలు మనకొద్దు...
కమ్మని కలలను చూపే కనులకి...
కన్నిళ్ళు నేర్పే ఈ ప్రేమ మనకొద్దు...
మన అంతరంగాలని పంచుకునే...
మన స్నేహామే ముద్దు.......

మన " స్నేహం "...

నిద్రలో " స్వప్నం "...
నింగిలో " నక్షత్రం "...
నీటీలో " పుష్పం "...
ఈ భువిలో మన " స్నేహం "...

ఎందాక..???

మేఘం ప్రయాణం చినుకు కురిసేదాక..
మెరుపు ప్రాయాణం వెలుగు మెరిసేదాక..
పరుగు ప్రయాణం గమ్యం చేరేదాక..
చూపు ప్రయాణం కనులను కలిసేదాక..
వలపు ప్రయాణం మనసులు కలెసేదాక..
మరి మన చెలిమి ప్రయాణం ఎందాక..???

నేస్తమా...

నా ప్రియ నేస్తమా...
నా చూపు నీ కోసం ఎదురు చూస్తుంది
నీ కోసం తపిస్తుంది
నా ప్రతి ఆశ...
నువ్వు గొప్ప వ్యక్తివి కావాలని
నా తుది శ్వాసా వదిలే వరకు
నిన్ను మరవను...
నీ కోసం తపిస్తున్న...
ఈ స్నేహాన్నీ మరువకు నేస్తం...

Tere Uttary Huye Dinn

Tere Uttarye Huy Dinn
Tangay Hain Lawn Main Ab Tak
Na Wo Purany Huye Hain
Na Un Ka Rang Uttra
Aheen Se Koi Bhi Seewan Abhi Nahi Udhri

Alaichi K Buht Pass Rakhy Pathar Per
Zara Si Chalti Serk Aya Kerti Hai Chaoon
Zara Sa Aur Ghunna Ho Gia Hai Wo Paoda
Main Thora Thora Wo Gumla Hatata Rehta Hoon
faqeera ab bhi wahi meri coffee deta hai

Galehrion Ko Bula Ker Khilata Hoon Biscuit
Galehrian Mujhe Shak Ki Nazar Se Dekhti Hain
Wo Tere Hathoon Ka Muss Janti Hoon Gi

Kabhi Kabhi Jab Uterti Hai Cheel Saam Ki ChatT Se
Thukki Thukki Si Zara Daer Lawn Main Rukk Ker
Safaid Aur Gulabi Sonde Podoon Main Ghulny Latgi Hain
Ke Jase Berf Ka Tukra Pighalta Jaye Whisky Main

Main Scarf Dinn Ka Gully Se Uttar Deta Hoon
Tere Uttary Huye Din Pahan Ker Ab Bhi Main
Teri Mahak Main Kai Rooz Katt Deta Hoon

Tere Uttary Huy Din
Tangay Hain Lawn Main Ab Tak
Na Wo Purany Huye Hain
Na Unn Ka Rang Uttra
Kaheen Se Koi Bhi Seewan Abhi Nahi Udheri...

ఏకాంత వనం లో...

ఏకాంత వనం లో
ఆమె - నేను

మౌనం గల గలా
మాట్లాడేస్తుంది

మనసులు ఏమి అర్ధం చేసుకున్నాయో
కన్నులు ఏమి భాష్యం చెప్పుకున్నాయో
చిత్రంగా..
చిరునవ్వుల అంగీకారాలు తెలుపుకున్నాయి

పెదాలకి మౌనం కావాలి ...

ఒకటే చూసే రెండు కళ్ళు
ఒకదానినొకటి చూసుకోవు.
ఎప్పుడు కలిసే ఉండే పెదాలు
ఒక్క మాటలో విడిపోతాయి.
అందుకే ...
కళ్ళకి ధ్యానం కావాలి
పెదాలకి మౌనం కావాలి ...

Wednesday, January 16, 2008

నేస్తమా...

నా ప్రియ నేస్తమా...
నా చూపు నీ కోసం ఎదురు చూస్తుంది
నీ కోసం తపిస్తుంది
నా ప్రతి ఆశ...
నువ్వు గొప్ప వ్యక్తివి కావాలని
నా తుది శ్వాసా వదిలే వరకు
నిన్ను మరవను...
నీ కోసం తపిస్తున్న...
ఈ స్నేహాన్నీ మరువకు నేస్తం...